Kopalnia soli w Wieliczce

Kopalnia soli w Wieliczce jest obecnie muzeum, zabytkiem architektury podziemnej, dziełem sztuki w dziedzinie rzeźby, a także obiektem medycznym, rekreacyjnym, sportowym i koncertowym. Dodatkowym wyróżnikiem jest funkcjonowanie podziemnej poczty, która jest jedynym tego typu obiektem na świecie.

Trochę historii

Region ten słynie z tego, że ludzie wydobywali tu sól już od 3500 lat p.n.e. Samo wydobycie produktu sięga ponad 700 lat wstecz, do XIII wieku. Obecnie kopalnia uważana jest za jeden z najstarszych i najbardziej przepracowanych obiektów przemysłowych na terenie Europy. Dlatego też został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wykopaliska na tym terenie zakończyły się w 1996 roku. Pracujący tu specjaliści zostali przeorientowani na tworzenie szlaków turystycznych pod ziemią. Odrestaurowywali także wyrobiska i komory, odpowiadali za stabilność konstrukcji i bezpieczeństwo osób przebywających na terenie zakładu. Niektórzy członkowie personelu zostali wysłani, aby przywrócić część starego sprzętu.

Atrakcyjność turystyczna terenu zapewniała dochody wielokrotnie przekraczające dochody z przemysłowej eksploatacji terenu. Dziś w kopalni znajduje się 194 km wyrobisk górniczych i ponad 2 tys. komór. Te ostatnie są bardzo popularne wśród turystów.

Popularne komory w kopalni soli

najbardziej znana jest „Komnata Mikołaja Kopernika”. Używany jest od końca XVII wieku. Na uwagę zasługuje jego zaokrąglony kształt oraz obecność podwyższenia, które umożliwiało poruszanie się koniom. Służyły one do transportu bloków solnych do podziemi. Dziś stoi tam pomnik Kopernika, gdyż był on obecny w kopalni, gdy studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Istnieje również izba o nazwie „Janowice”. Pochodzi z pierwszej połowy XVII wieku. Już w 1967 roku powstała tu kompozycja rzeźbiarska. Autorem projektu był M. Klousek. Ilustruje on proces, kiedy kopalnia została otwarta. Główną postacią w tym ważnym momencie, według legendy, była księżniczka Kinga.

Zwiedzając dalej trasę kopalni soli można natknąć się na kapliczkę. Kaplica znajduje się w komorze błogosławionej Kingi. Kaplica ta uważana jest za największą kaplicę w kopalni i zarazem najpiękniejszą. Ponadto mówi się, że jest to największa na świecie podziemna świątynia. Została ona założona w 1896 roku. Mieściło się w nim zagłębienie w komorze, które powstało w latach 1870-1880. Głębokość, na której znajduje się atrakcja to 101 metrów. Wysokość waha się od 10 do 12 metrów. Ma około 15 do 18 metrów szerokości i około 55 metrów długości.

Znajduje się tu również komora przyporowa zwana Kenegundą. Został on zbudowany w 1829 roku. Dzięki niemu łączą się pierwszy i drugi horyzont produkcyjny, nazwane odpowiednio Braćmi Bono i Markowskimi. Kontury komory charakteryzują się oryginalnymi kształtami. Powstają one w wyniku krystalizacji soli. С. Kozik stworzył tu rzeźby, które ukazują tradycje wierzeń pracowników kopalni. Są podobni do podziemnych gnomów i Czerwonych Ludzi.

W dalszej części kopalni soli możemy znaleźć wiele ciekawych i oryginalnych przedmiotów. Dziś nie jest to już zakład produkcyjny, a raczej atrakcja turystyczna, którą masowo odwiedzają goście z całego świata.